Gelovig beleven
WEES NIET BANG! Kerst en corona
Op Kerstmis vierden we dat Gods liefde concreet gestalte aanneemt in de wereld. Gedurende de advent bereidden we ons vier weken lang voor op dit feest dat naar de kern van ons geloof gaat. Elke week gaven de lezingen uit de zondagsviering ons goede raad mee over wat er nodig is om Gods liefde ook vandaag in ons geboren te laten worden. In de schier uitzichtloze coronacrisis die we vandaag beleven, blijken deze raadgevingen bijzonder actueel. (Afbeelding © Stephan Wusowski-Pixabay)
Kerstmis - Herder als God
Beeldt je het je eens in. Een klasje in de basisschool, de laatste week voor de kerstvakantie. Vijfentwintig kinderen zijn in de weer met een kerstspel. In ene de hoek maken ze een herberg en in de andere een stal. De verkleedkist staat wijd open. Het klaslokaal wordt omgetoverd tot een heus Bethlehem. En dan worden de rollen verdeeld…
ADVENT: wees waakzaam en maak je geloof waar
Zondag 28 november 2021 begint alweer de Advent en dat is meteen ook het begin van een nieuw kerkelijk jaar, waarbij een andere evangelist ons zal begeleiden tijdens de zondagsvieringen op onze tocht naar God en naar elkaar. Tot voor kort was dat Marcus, nu en dan afgewisseld met Johannes, dit jaar wordt het Lucas, en ook nu zal Johannes soms aan het woord komen. Onmiddellijk wordt de toon gezet en wordt gezegd waar het op staat. En het zijn meteen woorden die inslaan. Woorden waarmee Jezus naar de eindtijd lijkt te verwijzen.
NIEUW SCHOOLJAAR: Bouwen en Verbinden
Met een nieuw werk- en schooljaar voor de boeg komen we allemaal behoedzaam uit onze bubbels. We koesteren dan wel terecht de uniciteit van elke mens en de individuele vrijheid maar meer dan ooit snakken we naar verbinding met mekaar. We willen elkaar terug (op)voeden en inspireren. We willen er opnieuw volop voor gaan. Het nieuwe jaarthema pastoraal op school, ‘De kracht van verbinden’, sluit sterk aan op wat we allemaal aanvoelen en verhopen.
Wij, Vreemdelingen en Priesters
In het nieuwe werkjaar worden we als christenen uitgedaagd om de vreugde van het evangelie met elkaar en met de wereld te delen. Kan dit nog wel in een omgeving waar je als gelovige tot een minderheid behoort, een vreemdeling bent geworden in eigen midden, zonder te verzuren of moedeloos te worden? Hoe het geloof behouden, het zelfs uitdragen, er vreugde aan beleven ondanks het feitelijk afhaken van vrienden en generatiegenoten?
