Bedevaart Langewaede 2020
Op woensdag 19 augustus gingen we met onze Pastorale Eenheid op bedevaart naar de kapel Langewaede, Iepersteenweg in Merkem.
Een plek met een bewogen geschiedenis.
Een eerste vermelding van een kapel op deze plaats in de literatuur gaat terug omstreeks 1506. Volgens de stichtingslegende zou er een Mariabeeld per schip zijn aangemeerd. Aangezien het beeldje op miraculeuze wijze telkenmale op dezelfde plaats verscheen na herhaalde pogingen om het beeld in de kerk van Merkem onder te brengen werd hier een kapel opgericht. In het laatste kwart van de 16de eeuw staken de Calvinisten de kapel in brand. Ze wordt pas pas na 1620 hersteld. Met de Franse revolutie wordt ze als nationaal goed verkocht en als schuur gebruikt. In 1830 wordt het gebouw opnieuw als kapel gebruik. Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt ze opnieuw vernield en tegen 1925 heropgebouwd. Bij de verbreding van de Iepersteenweg in 1967 moest de heropgebouwde kapel plaats ruimen voor een nieuwe, moderne kapel ten westen van de bestaande kapel naar ontwerp van architect Jan Carpentier (Ieper). De Glasramen naar een ontwerp van Michel Leenknecht (Kwaremont) verbeelden aan de westzijde de hulppost in 1914-1918 en aan de oostzijde de voorstelling van de legende. Volgens Deflou kan de naam Langewaede verklaard worden als ‘lange doorwaadbare plaats’ in het ‘Martie Vaerteken’ cf. Ferrariskaart (1770-1778) die ten zuiden van deze plaats stroomt.
Een zestigtal mensen deden de verplaatsing op eigen initiatief (auto-carpooling, fiets, …) De gebedsviering startte om 09.00 u.. Ter overweging deze mooie bezinning:
Stilaan is Maria me lief geworden.
Ik bid tot haar, ik bid met haar, ik zing voor haar.
Ze is een heerlijke vrouw.
Hoe komt ze anders aan zulke zoon?
Maar ik weiger te geloven dat alles in haar leven vanzelf ging.
Dat alles van een leien dakje liep.
Zo’n Maria boeit me niet eens.
Ik hou van een Maria zoals ze vanuit de bijbel tot mij komt:
een Maria die een geloofsweg gegaan is.
Ik hou van een Maria die Gods lof zong,
ook al wist ze niet wat de dag van morgen zou brengen.
Ik hou van een Maria die krediet gaf aan haar Zoon,
ook al lag ze ’s nachts wakker van zorgen.
Ik hou van een Maria die haar Zoon zo liefhad
– haar enige Zoon, want zo is er maar één –
dat ze uiteindelijk stond waar ik nooit hoop te staan,
onder het kruis.
Is het niet wat elke moeder doet?
Die kinderen van ons,
ze gaan hun eigen weg
maar in de nood gaat moeder hen opzoeken
en houdt de wacht.
Desnoods tot onder het kruis.
Goed dat we een moeder hebben
van wie we veel kunnen leren: Maria
Na de viering werd aan alle aanwezigen een traktaat aangeboden en was het gezellig napraten in de herberg 'Langewade' aan de overkant van de kapel. Bedevaarten is zowel bezinnen als de zinnen verzetten, coronaproof, het virus ten spijt.
HOE ZOU HET ONDERTUSSEN IN LOURDES ZIJN?
Beste bedevaarders,
wat mis je: de rust en stilte en het bijzondere van de grot? Weet dan dat Maria in moeilijke tijden naar je toekomt. Haar krijgen ze niet in een ‘kot’. Wel in je hart. Mis je het belangrijkste van Lourdes: op verhaal komen en over jezelf vertellen dankzij de sfeer van Lourdes en het
hart van vrijwilligers? Wellicht toch … zeker in deze moeilijke tijden, en voor sommigen: zal ik er volgend jaar nog kunnen bij zijn? ‘k Heb er zo voor gespaard … Durf dan een van onze priesters te bellen, of laat het een ander doen. Echt durf, zoals je het in Lourdes zou vertellen … Ze zullen je ‘zalven met luisteren en geduld, met respectvolle woorden en vanop afstand … God zegene en beware je’. Er wordt aan jou gedacht door ons, door God, Maria en Bernadette…Veel moed!
Afbeelding: © Jean Photostock from Pixabay
Hoe zou het daar nu in Lourdes zijn?
Onvoorstelbaar stil,
zonder kwetsbare mensen
die er hadden naar uitgezien
dicht bij Maria te zijn,
om ‘Magnificat’ te horen:
‘kleinen worden groot.’
Hoe zou het geweest zijn
samen op bedevaart samen?
Warme verbondenheid en bemoediging
die we nu misschien missen.
Hoe is het op je eenzame of twee-driezame wandeling,
als je een mariale veldkapel of kerk tegenkomt?
Steek je dan een kaars aan voor alle mensen
die ziek zijn of gestorven zijn?
Hoe is het bij je thuis achter het raam,
waardoor je soms je kinderen en kleinkinderen ziet
of andere bekenden die zwaaien?
Stil in huis.
Een poos bij jou te zijn.
Steek dus maar even thuis een kaars aan.
Niet meteen om te bidden
maar om een poos met Maria te zijn
en te mijmeren van warme verbondenheid,
mee te leven met jouw kwetsbaarheid.
Denk eraan dat er nog zullen zijn die dit doen
en je zult ervaren
dat Maria je wonderwel zal bemoedigen.
We willen bidden voor de vele mensen die de bedevaart naar Lourdes of naar een ander Maria-oord dit jaar missen. Even bij de grot, een intentie, je verhaal doen. Bidden wij voor alle bedevaarders, zelfs voor wie zomaar in het voorbijgaan in een kerk of kapel een kaars aanmaken dat zij Maria dichtbij gelovig ervaren ook door ons handelen en luisteren.
Hits: 7184