OECUMENE: Kennismaken met pastor Patrick Couchement
Zondag 21 januari ging er, in de Protestantse Kerk ‘De Rots’ een oecumenische eredienst door in het kader van de Gebedsweek voor de Eenheid van de Christenen. Voorgangers waren Kanunnik Stephen Murray van de Anglicaanse Eredienst in België, dominee Christian Bultinck van de Protestantse Kerk en deken Miguel Dehondt van de Katholieke Kerk in Ieper. De pas aangestelde pastor Patrick Couchement van de Evangelische Kerk 'De Hoeksteen' kon er toen niet bij zijn wegens een eerdere afspraak in Utrecht. Nieuwsgiering naar de nieuwe predikant maakte ik een afspraak.
Blijkt dat hij sinds vorige zomer zijn intrek heeft genomen in de Willibaldlaan in de ‘Tuinwijk’ van de parochie van O.L.V.-Middelares. Dinsdagmorgen 23 januari bel ik aan op nr. 50. Patrick opent zelf de deur. Ik spreek hem aan met predikant maar hij zegt spontaan: “Zeg maar Patrick”. Hij vraagt of ik wat koffie wens, laat mij plaatsnemen aan de ronde tafel en zet dan koffie. Dat praat makkelijker. Ik voel me onmiddellijk op mijn gemak en stel de eerste vraag.
Patrick, kan je iets vertellen over jezelf, je jeugd, je studies, je keuze (roeping) om voor te gaan in de Evangelische Kerk?
Mijn vader geloofde niet maar mijn moeder was christen. Zij stond erop dat ik, tot ik volwassen werd, met haar naar de kerk zou gaan.
Excuseer me, je zegt christen?
Ja, we gingen naar de evangelische kerk van Oudenaarde. Ik kreeg ook les in de protestantse godsdienst in het Koninklijk Atheneum te Ronse. Vanaf mijn 18-de ging ik niet meer naar de kerk en concentreerde mij op mijn passies voor techniek. Ik ging uiteindelijk internationaal aan het werk. Later ben ik dan toch tot het geloof gekomen, nadat de firma waar ik toen voor werkte, failliet ging en ik in een dip geraakte.
Hoe ging dat dan? Opnieuw de draad opnemen? Was je veranderd door die ervaring?
Dat ging zo: op een bepaald moment herinnerde ik me dat ik, in het Middelbaar, van de lerares godsdienst een Bijbeltje cadeau had gekregen. Dat Bijbeltje had ik nog steeds in mijn boekenkast, ondanks verschillende verhuizingen. In dat Bijbeltje had de juf de tekst aangestreept: “Zoek eerst het Koninkrijk Gods”. Toen kwam in mij de duidelijk wens op om dat effectief ook te doen.
Dat is dus eigenlijk iets wat onbewust is blijven sluimeren ondanks je drukke leven?
Blijkbaar wel want plots voelde ik een zekere bevrijding van vroegere zorgen. Wat maakte ik me druk over waar ik morgen slapen zou, of wat ik zou eten enz... En zo maakte ik tijd om in mijn Bijbel te lezen. Dat gaf mij het vredige gevoel dat ik me geestelijk aan het ontwikkelen was. Precies een nieuwe kans om mijn leven anders aan te pakken. Op de nieuwe weg die ik ingeslagen had, ontmoette ik mijn vrouw en samen zochten we naar antwoorden op de vragen van het leven en vonden die in het Evangelie.
Dat is daar niet bij gebleven?
Neen, ik contacteerde ook de voorganger die ik als kind gekend had in Oudenaarde, hij verwees me door naar de evangelische kerk in Maldegem, waar we toen woonden. Daar ben ik o.a. aan bijbelstudie beginnen doen. Ik liet mij ook opnieuw dopen.
Een volwassendoop, een volledig onderdompeling?
Ja, ook al was ik als baby gedoopt, daar hechtte ik weinig waarde aan. Het was mijn persoonlijke keuze en daar houdt men zich aan in de Evangelische Kerk. Ik volgde vier jaar Theologie in avondonderwijs, deed jeugdwerk en werd betrokken bij de leiding van de evangelische gemeente.
Je hebt dus wel een heel andere weg ingeslagen. Maar hoe combineerde je dat met je beroep, je werk?
Ik werkte toen in een dienst na verkoop van een internationale firma in laboratorium-apparatuur, waar ik doorgroeide tot Europese specialist en de wereld rondtoerde. Ik maakte o.a. de periode van de gekkekoeienziekte (BSE) mee waarbij onze firma heel nauw betrokken was. Het waren heel boeiende jaren, maar terwijl mijn hart meer en meer bij de Kerk was, verminderde mijn passie voor de techniek.
Ik kreeg de kans om één of twee dagen per week voorganger van de Evangelische Kerk in Brugge te zijn maar dan moest ik vrijstelling van mijn werk krijgen. Niet eenvoudig want een voltijds inkomen verliezen terwijl de kinderen studeren en veel weg zijn van huis, dat zou niet lukken. Gelukkig begreep mijn baas dat ik die twee dagen per week voor de kerk zou werken en niet in een concurrerend bedrijf.
Die combinatie is die meegevallen?
Jazeker, maar het bleef daar niet bij. Tijdens de vele verplaatsingen met de wagen – per jaar deed ik tot 90.000 km – luisterde ik urenlang naar ‘Transworld Radio’ (TWR) over de Bijbel.
Uiteindelijk wilde TWR ook Vlaamse programma’s maken en daar heb ik me dan ook kandidaat voor gesteld. Zo stopte ik als technieker en combineerde het kerkwerk met Bijbelstudie.
Ik heb de voorbije zeven jaar meer dan 1200 podcastafleveringen gemaakt: een Bijbelstudiereeks van Genesis tot Openbaring. Deze reeks was in juni klaar en het was zodoende tijd voor de volgende stap.
Je was dus eigenlijk klaar om voltijds als predikant aan de slag te gaan.
Inderdaad, maar ik heb daartoe zelf geen stappen ondernomen of gesolliciteerd voor één of andere ‘bediening’. Neen, ik heb – in gebed – aan God gevraagd of Hij in mijn plaats wou kiezen waar ik terecht zou komen. Afwachten dus.
En, heeft God voor jou een goede keuze gemaakt?
Jazeker. De evangelische gemeente van Ieper contacteerde mij. Dat betekende verhuizen. Ik was wel blij dat ik, naast de zorg voor de kerkgemeente, ook gevangeniswerk zou mogen doen. En nu mag ik dus dienen in de Evangelische kerk ‘de Hoeksteen’ in de Potyzestraat 69.
De erediensten zijn op zondag om 09.30 u.. Ik preek geregeld of er komt een gast(s)preker. In een vrije dienst is er geen preek. Alles verloopt met weinig ritueel. Het gaat er heel familiair aan toe. Wekelijks houden wij ook ‘avondmaal’ tijdens de dienst, dat is wat jullie communie noemen. Dan delen we stukjes brood met een slokje wijn.
Hebben jullie naast het ‘avondmaal’ ook nog andere sacramenten?
Wij spreken niet van sacramenten maar gewoon van ‘doop’ en ‘huwelijk’. Ja, we hebben wel een eigen terminologie. Verder staan we zieken bij en begeleiden we stervenden. Een uitvaartdienst hoort daar ook bij.
Hoe sta je tegenover de oecumenisch gedachte?
Ik ben daar zeker een voorstander van en bedenk dat we allen christen zijn maar dan met respect voor de verscheidenheid. Het samenwerken van de oecumenische beweging mag niet in de weg staan van de eigen evangelische godsdienstbeleving.
En aansluiten bij de ‘ Bijbelkring’ die dit jaar doorgaat in de Protestantse Kerk, wat denk je daar van?
Héél positief, daar nemen wij graag aan deel. Bijbelstudie is iets wat nooit ophoudt. Zo kunnen we ook van elkaar leren.
Dat hoor ik graag en zelf kijk ik er naar uit om mensen van andere kerken te ontmoeten en ons samen over Bijbelteksten te buigen. Wij, van de Katholieke Kerk, hebben te lang de studie van de Bijbel aan theologen en exegeten overgelaten terwijl, in de protestantse gemeenten, die Bijbel net centraal staat, om het met Maarten Luther te zeggen: “Alleen de Bijbel”.
Maar ik geef je het laatste woord, want je wil nog iets kwijt?
Inderdaad, ik heb een speciale hobby. Ik ben namelijk een ‘motard’ en lid van een christelijke motorvereniging. Er is informatie te vinden op de website: www.CMF.bike. Op de foto's zie je mijn outfit wanneer ik meerijd. Zo bereiken we ook mensen die niet geregeld in de kerk te zien zijn. Naast mooie ritten en uitstapjes, delen we het evangelie onder ‘bikers’ en bidden we met of voor hen. We willen dit jaar ook een kerkdienst organiseren voor en door motorrijders, dat zal in Zottegem doorgaan.
Dank je wel Patrick, dat is een mooie afsluiter. Veel geluk in je bediening van de evangelische kerk in Ieper en alles wat erbij komt zoals de gevangenis en je motoruitstappen.
Jef Coulembier