Gelovig beleven
VASTENTIJD: Een pleidooi voor Stilte, Soberheid en Solidariteit
In een aantal kerken of kapellen van Woonzorgcentra vonden aswoensdagvieringen plaats. Het doet deugd om dan toch een beetje onverhoopt zoveel mensen welkom te heten. Het doet hoe dan ook deugd dat zovelen de veertigdagentijd ernstig willen nemen en bereid zijn om goed voorbereid, midden in het leven, de weg naar Pasen te gaan. Wat je ervan maakt is deels persoonlijk maar het helpt zeker als je je daarbij gedragen voelt door een geloofsgemeenschap die je omringt.
DECANALE NIEUWJAARSBIJEENKOMST PASTORALE TEAMS: God is aanwezig in elk leven
Op de decanale nieuwjaarsbijeenkomst voor pastorale teams vergeleek deken Miguel Dehondt zijn decanaat Ieper-Poperinge met een grote pan paëlla.
Een amalgaan van zeer verscheiden ingrediënten die op het eerste gezicht weinig met elkaar gemeen hebben maar dat eenmaal klaargemaakt en opgediend toch bijzonder lekker kan smaken.
Hoe die chemie tot stand komt is dan een goed bewaard keukengeheim.
Zo is het ook met ons geloof en kerkzijn en hoe je die op vandaag verbindt en serveert lijkt wel de vraag van één miljoen.
Toch de moeite om daar vooraf onder begeleiding van Joris Vancoppenolle, educatief medewerker van het bisdom, en geïnspireerd door de Emmaüsgangers even dieper op in te gaan.
'Ze spraken er over onder elkaar' (Lc. 24,14).
OVER GOEDE VOORNEMENS IN 2024:De Bijbel in één jaar
Goede voornemens hebben we allemaal wel.
En zeker in januari proberen we ons leven
weer vol goede moed
ietwat strakker op de rails te zetten.
EEN NIEUW JAAR, een gelukkig jaar?
“Een nieuw jaar begint met Gods genade en eindigt met Zijn trouw.
Dat elk van ons in 2024
Zijn liefde mag ervaren.
Gelukkig nieuwjaar!”
Omdat christenen elkaar in de kersttijd 'Gelukkig Nieuwjaar' wensen, krijgt die wens meteen een rijke Bijbelse achtergrond.
Geloof doorgeven aan de volgende generaties ...
Uit het grote Europese waardenonderzoek blijkt dat elke nieuwe generatie minder kerkelijk én gelovig is dan de vorige. Het is geen evidentie meer om het geloof door te geven aan onze kinderen en kleinkinderen. We hebben er al misschien node mee leren leven maar voelen het toch aan als een verlies. Een gemis dat steevast aan de oppervlakte komt tijdens onze maandelijkse bijeenkomsten van Adem-Tocht. We voelen ons onmachtig of tekortschieten zoeken naar remedies of wijzen wel eens gefrustreerd anderen beschuldigend met de vinger.
Image by Gerd Altmann from Pixabay
