Vakantietijd
Als reporter van KERK&leven mocht ik drie vragen voorleggen aan bekende personen. Vragen over op verlof gaan en hoe vakantietijd beleven.
We kloppen aan bij de steeds gedienstige Georges en Magda Creus–Decaesteker, bij Lieven Calis, de visionaire directeur van de zo bloeiende Sint-Jozefsschool, bij Olivier Reubrecht, de bezorgde echtgenoot en liefdevolle papa van Manon en Leon en bij Karel Wolters, de zo graag geziene en op handen gedragen vrijgezel.
K&L: Gaan jullie met vakantie en naar waar ?
Georges en Magda: Ja, wij gaan naar Frankrijk met en bij vrienden.
Lieven: Ook wij hebben het geluk dat we op reis mogen gaan. Dit jaar gaan we naar een klein dorpje tussen Toulouse en de Pyreneeën. We zoeken meestal de rust op. We maken tijd voor elkaar en krijgen de kans om boeken te lezen.
Olivier: Voor mij is het een beetje afwachten. Onze kleine Leon die zijn eerste communie heeft gedaan moet op 28 juni in Leuven aan zijn hart geopereerd worden. Van 10 tot 20 augustus gaat het Sint-Franciscusjongerenkoor op kamp en dan gaan we enkele dagen mee als kookouders. Als alles goed meezit gaan we dan de laatste weken naar Oostenrijk.
Karel: Ik ben al tweemaal gaan skiën, eenmaal in Frankrijk en eenmaal in Oostenrijk. In oktober ga ik naar een Rally in Spanje.
K&L: Wat verwachten jullie van je vakantie ?
Georges en Magda: Vakantie is tijd maken voor elkaar. Vertellen over alles en nog wat. Wat bijpraten. Van gedachten wisselen over wat er in de wereld gebeurt. Tot rust komen en even weg uit het gewone leven.
Lieven: Ik hoop een 4-tal weken de school los te laten. Supporteren voor de Chiro. Een daguitstapje maken. Mensen uitnodigen die we in gewone weken wat verwaarlozen. Wat werken in de tuin. Vakantie betekent meer tijd voor het gezin maken en ruimte schenken voor onverwachte wendingen en/of ontmoetingen.
Olivier:Ik tracht in de bergen tot rust te komen en tijd te maken voor elkaar.
Karel: Voor mij is dat plezier maken met vrienden. Sporten. Tot rust komen en groeien in vriendschap.
K&L: En mag Jezus meegaan ?
Georges en Magda: Ja, tijdens de vakantie wordt er stilstaan bij het einde van het leven. Ik denk aan de dood. Een kerk binnengaan, naar een bedevaartsoord gaan, een kaarsje aansteken, wat bidden. Jezus mag op mijn rug zitten. We zijn christelijk opgevoed en dus is Hij er altijd bij.
Lieven: Op reis zoeken we, zeker in de kleine dorpjes, de kerken en de begraafplaatsen op. Het doet ons automatisch stil worden en respect vertonen. Vorig jaar mocht ik een Italiaanse mis bijwonen. Schitterend hoe je zelfs in een ander taal toch het ‘Woord’ begrijpt.
Olivier: Ja, Jezus mag meegaan. Leon en Manon vragen aan Jezus dat ze zoals Jezus lief zijn voor hun ouders en lief zijn voor elkaar. Ze bidden een gebedje.
Karel: Ik ben misdienaar geweest. Jezus gaat altijd mee. Ik dank God omdat ik nog geen accident of iets heb tegengekomen. Ik bid vanuit het diepste van mijn hart, eenvoudig meer zonder dan met woorden.
K&L: Dank je wel voor deze eenvoudige en oprechte getuigenissen!
Tien wegwijzers
Vanuit deze getuigenissen vinden we tien wegwijzers voor een mooie vakantie:
- Wees dankbaar om op vakantie te kunnen gaan.
- Maak het rustig.
- Laat het gewone leven even los.
- Maak tijd voor het gezin.
- Zie elkaar als mensen samen onderweg.
- Durf de dood zien, die eenmaal komen zal, als het einde van een tocht.
- Lees op de graven van een kerkhof de namen van hen die misschien ook veel op vakantie zijn gegaan.
- Ga eens binnen in een kerk. Steek een kaarsje aan en wees licht van Jezus.
- Denk aan hen en voel met hen die geen vakantie kunnen nemen.
- Daar waar we komen is Jezus er al vóór wij er aankomen. Dat Hij onze gids mag zijn. Dat Hij ons in deze vakantietijd bijzonder doet groeien in goedheid, liefde en dankbaarheid.