FRANCISCANCALL4PEACE - Actie 4 oktober
Naar aanleiding van de 800ste verjaardag van de ontmoeting van Franciscus van Assisi met Sultan al-Kamil, willen wij Franciscanen een oproep doen voor vrede en verzoening wereldwijd. Na zijn bezoek aan de Saracenen schreef Franciscus van Assissi aan de stadhouders om de klokken te laten luiden als een oproep tot gebed. Symbolisch op vrijdag 4 oktober om 14.00 u., de feestdag van Franciscus, willen wij op het moment van het vrijdaggebed bij onze Moslimbroeders en zusters, de klokken van onze Vredesstad laten luiden als een teken van vrede, het is een teken van verbondenheid over onze verschillen heen.
De ontmoeting tussen Franciscus en de sultan van Egypte is historisch zeker. Er werd meer door bereikt dan door het wapengekletter van de kruisvaarders. Franciscus mocht zelfs gemeenschappen oprichten in regio’s onder islamitisch bewind. In een tijd waarin men voortdurend spreekt van botsende beschavingen een belangrijk gegeven.
Mannen van oorlog of vrede?
Ook al zijn er verschillen met vandaag, toch lijkt het fundamentele patroon van ‘hoe elkaar ontmoeten?’ hetzelfde: “Zullen mannen van oorlog (die de anderen als de te bestrijden vijand zien) het halen op mannen van vrede (die telkens op zoek gaan naar een overstijgende eenheid die bindt)?”
Ook de Egyptische sultan stond bekend als iemand met grote tolerantie tegenover de christenen uit zijn regio. Evenwel, zijn vredevol voorstel aan de kruisvaarders om een veilige doortocht naar Jeruzalem te verzekeren voor christelijke pelgrims, werd telkens door hen afgewezen. De kruisvaardersretoriek van de ‘botsende beschavingen’ was dus niet absoluut.
Voor de Sultan was Franciscus heel herkenbaar als een rondtrekkende, ascetische figuur die om spirituele redenen een leven van armoede koos en zich aan God wou toewijden. Al-Kamil beschouwde hem als een ‘fakir’ (een arme’) én als een soefi (die een hoog mystiek niveau had bereikt). De christelijke Franciscus was dus wel helemaal op z’n plaats in een islamitische context. Toenadering, begrip en vredevol samenleven was dus niet zo uitzonderlijk.
Vandaag zijn er heel wat ‘mannen van oorlog’ die uit macht, rijkdom en roem geweld in het leven roepen en andere landen, culturen en religies willen vernietigen. Zij doen ons geloven in ‘botsende’ beschavingen en drijven de vicieuze cirkel van geweld telkens weer aan. Het is in elke tijd een te maken keuze: kiezen voor ‘mannen van geweld’ of voor de kracht van de ‘overstijgende vrede’ waar God borg voor staat. Ook wij dienen ons af te vragen: zijn wij kruisvaarder of minderbroeder?
De moed tot dialoog vandaag
Een mooi getuigenis van Arzu Yentür, een psychologe en dialoog-coach met Turkse roots die naast een Antwerps echtpaar kom te te zitten op een vliegtuig. De Antwerpse man zegt uitdagend: “Zou je niet achteraan gaan zitten?” Assertief antwoordt ze “Neen, dit is mijn mijn plaats. Maar als u dat wenst, mag u zelf vanachter gaan zitten”. Ze wijkt niet uit… tot de Antwerpenaar achteraan gaat zitten. Uiteindelijk in gesprek met zijn vrouw worden de uiteenlopende culturele en religieuze overtuigingen overstegen en wordt Arzu na een tijdje zelfs hun pleegdochter! Vooroordelen zijn geweken voor authentieke nieuwsgierigheid. Feitelijk is het volgens de joodse gosdienstfilosoof Martin Buber dat we door de andere onszelf kunnen worden. Dialoog is een manier om doorheen de vernislaag van cultuur en religie de echte mens in de ander te herkennen. Al kan de dialoog ook blijven steken in conflict en crisis met jezelf… Toch houdt de dialoog de mogelijkheid in om door confrontatie met het ‘anderszijn’ van anderen, de eigen identiteit te ontwikkelen. Het vraagt moed en de bereidheid jezelf bloot te geven, wil je een échte dialoog aangaan en oprechte belangstelling aan de dag leggen. Uit empathie kan verbinding groeien en diepgaande dialoog. (Bron Adem-Tocht, juni 2019)
Hits: 7615