Klinken op het nieuwe jaar
2018 is bijna afgelopen, 2019 staat voor de deur. De kinderen op school zijn druk in de weer… Wat een voorbereiding! De kinderen kleven reepjes groen papier op een donkere achtergrond . Het geheel vormt een mooie kerstboom. Daarop schrijven ze hun beste wensen. Voor hun lieve ouders, beste peter en beminde meter lezen ze straks hun nieuwjaarsbrief. Wie wensen verstuurt, is al druk bezig met het formuleren van haar of zijn nieuwjaarswensen. Ook digitaal gaan de nieuwjaarskaarten al druk over en weer. Straks komen daar wensen per sms, Facebook of andere apps bij. De toetsen die samen het woord ‘gelukkig’ of ‘zalig’ of ‘vredevol’ vormen, worden op ontelbare klavieren veelvoudig ingedrukt.
Je kent ze ontegensprekelijk de cliché-ingrediënten: gezondheid, voorspoed, geluk. Soms hoor je daar nog vrede bij. En daarmee is de kous af! Het antwoord kun je ook raden: meestal bevat het zoiets van wederkerigheid of wordt één wensingrediënt een ogenblik losgekoppeld uit het rijtje (…ja, ’t is te hopen) en op de eerste plaats gezet van een waardeschaal (want dat is het belangrijkste in het leven). Tientallen keren zeggen en schrijven we dit en evenveel keren volgt wellicht eenzelfde antwoord. Eigenaardig is wel dat niemand je wenswoorden betwijfelt. In de ogen van de ontvanger ontwaar je zelfs al een soort van deelvervulling. Het is een prettige gewoonte. En laten we ze niet aan ons voorbijgaan. Jammer dat dit mooie gebruik zo kortstondig is, alsof het het enkel in de jaarwende past!
Laat ons gerust dromen en geloven in mensen die aangenaam zijn, bedrijvig, charmant, dankbaar en enthousiast, die gul en hartverwarmend zijn, die initiatief nemen, die zich van de jolige kant laten zien, die met lumineuze ideeën op de proppen komen, die opgewekt blijven en het beste wensen voor ELK-ANDER. Het lijkt op de wens van een zondagskind, maar laat er ons in elk geval met volle ‘goesting’ weer aan beginnen.
Elke dag toasten op 2019
of is het 4716, 4785 of 1441. Jaartellingen verschillen. De oude Egyptenaren vierden Nieuwjaar rond 19 juli, wanneer bij het begin van de Nijloverstroming de heldere ster Sirius, opnieuw in de ochtendhemel verscheen. Vandaag de dag vieren onder meer Chinezen en Joden het nieuwe jaar op een ander tijdstip. Maar één ding hebben we gemeen. Welke cultuur we ook mogen hebben, de jaarwisseling blijft nu eenmaal een gebeuren waarbij we elkaar het allerbeste toewensen. Maar het is goed voor ogen te houden dat elke dag dus het begin van een nieuw jaar kan zijn! Beperken wij onze beste wensen dan ook niet tot 1 januari en omgeving. Herhalen wij onze goeie voornemens elke dag opnieuw. Op 1 januari vieren we ook het feest van de Moeder Gods. En vergeten we in al ons enthousiasme ook de Heer niet. Hij is ons het meest nabij en meer dan wie ook verdient Hij onze nieuwjaarsbrief:
Heer Jezus,
Je zei tot Uw apostelen in beeldtaal:
“Kijk eens goed naar de velden,
ze staan wit, rijp voor de oogst.”
Het begin van een nieuw jaar
ligt voor ons,
als een wit blad papier,
nog zuiver en onbeschreven.
Ongerept als een besneeuwde akker,
slapend in de winter.
God, help ons zaaien
en enthousiast delen
van wie we zijn.
Bezield door Uw Geest
die ook Jezus bewoog.
Jezus,
maak ons open voor Uw woord
en voor uw Aanwezigheid in mensen.
Dan zullen ook onze velden
- te gelegener tijd -
wit staan, rijp voor de oogst.
1 januari 2019.
Hits: 8640