Verzoening: sacrament van bevrijding en toekomst
“Zie, ik ga iets nieuws beginnen…” Dromen we niet allemaal van een nieuw begin? Van een bevrijding die ons losmaakt van wat mis liep in ons leven? Vroeg of laat maakt elke mens brokken en iedereen laat na om dingen te doen die men moest doen. We kunnen de klok niet terugdraaien. Uiteraard moeten we alles doen wat we kunnen om met onszelf in het reine te komen en het goed te maken met elkaar. Maar zelfs als we elkaar vergeven, blijft het kwaad zijn schaduw over ons werpen.
De Bijbel verwoordt het heel krachtig: “Ons hart klaagt ons aan…” Maar gaat de tekst verder, “zelfs als ons hart ons aanklaagt: God is groter dan ons hart.” Daarom vertrouwen christenen hun kwaad en onmacht toe aan God. Helemaal in de lijn van Jezus’ boodschap worden in het sacrament van de verzoening bevrijding en toekomst toegezegd. Ook al werd dit sacrament in het verleden eerder als een onaangename plicht beleefd, vandaag herontdekken christenen het als een krachtbron ten leven.
Van de biecht naar het verzoeningsgesprek
Volgens mij gaat het sacrament van de verzoening allereerst om een dialoog met een broeder die de Kerk vertegenwoordigt, een priester, en in wie ik de directe afgevaardigde van God mag zien. De dialoog vindt plaats door samen te bidden en al doende leg ik hem voor wat ik voel op dit moment. Ik presenteer mezelf zoals ik ben, voor anderen én voor God.
Je plaatsen voor Gods barmhartigheid
Veel meer dan een zoeken naar een opsomming van zonden, is het God zeggen wat me nu slecht op mijn gemak stelt en waar ik liever vanaf zou willen zijn. Vaak betreft het hier bepaalde houdingen, manieren van zijn, en dat is niet altijd wat je formeel zonden zou kunnen noemen. Het gaat veeleer om de twaalf houdingen die Marcus (7,21) opnoemt: trots, jaloezie, begeerte … die de kop op steken.
Ik zou ook tegen God kunnen zeggen: “Het spijt me dat ik niet oprecht kan praten met die en die persoon, mijn verhouding met die en die groep is niet eerlijk, ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik vind het jammer dat ik er niet in slaag te bidden, ik voel me ongemakkelijk omdat ik zo onder invloed van bepaalde dingen leef, van die verlangens die ik liever niet zou hebben, van ideeën die me in verwarring brengen...” Misschien kan ik niets specifiek noemen, maar stel ik me op voor God en vraag Hem mij te genezen.
Het gaat er dus niet om drie of vier zonden op tafel te leggen zodat die kunnen worden weggepoetst, maar veeleer om een soort onderdompeling in de Heilige Geest zoals die plaatsvond bij de doop: “Heer, maak me rein, geef me duidelijkheid, zorg dat ik helder zie”. Ik vraag dat Hij mijn hart verandert zodat daar minder zwaarte, minder droefheid, minder scepticisme, minder trots is. Misschien weet ik niet eens waar te beginnen, maar leg ik dat alles voor aan de Gekruisigde en Verrezene.
Een gebed dat vreugde en vrede geeft
Uit het voorgaande kan dan een gebed voortkomen dat spontaan opwelt. Hierop spreekt de priester een woord van leven en de absolutie uit: het is de kracht van God waar ik juist om vraag omdat ik niet in staat ben om mij in mijn eentje te verbeteren. Ik plaats me opnieuw onder het Kruis, onder deze kracht die mij gedoopt heeft en waarvan ik geloof dat ze mij opnieuw te hulp komt. Het sacrament van verzoening is zich scharen onder de kracht van Gods liefde en barmhartigheid die zoveel groter is dan al onze kleinheid en zondigheid.
Putten uit de bron van barmhartigheid
In zijn dood en verrijzenis heeft Jezus immers die bron van barmhartigheid geopend voor alle mensen. Daarom is het ook een aanbeveling om rond de periode waarin we het Paasmysterie vieren ons met God te verzoenen.
Vorige jaren hadden wij in onze Pastorale Eenheid tijdens de Goede Week een gezamenlijke biechtviering. Dit jaar willen we het anders aanpakken door de weldaad van het verzoeningssacrament rijker aan te bieden tijdens de Veertigdagentijd.
Er zal dit jaar biechtgelegenheid zijn tijdens vier weekendvieringen in de Pastorale Eenheid: op zaterdag 23 maart om 15.45 u. in de Sint-Jacobskerk, op zondag 24 maart om 10.30 u. in de kerk van Elverdinge, op zaterdag 30 maart om 16.30 u. in de kerk van Vlamertinge en op zondag 31 maart om 10.30 u. in de kathedraal.
In deze vieringen kunnen we tijdens de Woorddienst naar één van de aanwezige biechtvaders toestappen, en na onze belijdenis zal hij ons dan de handen opleggen, symbool van de gave van de heilige Geest, en ons de absolutie schenken.
Een nieuw begin maken
Ik mag een nieuw begin maken. Opgestaan en opgewekt, bevrijd van mijn zware last die ik bij mij droeg ga ik fluitend de wereld in en verkondig ik hoe goed en liefdevol God wel niet is.
Hits: 5332