Gelovig beleven
FEESTEN, leven op de adem van de Geest
Het zal al veel mensen verwonderen te horen dat het Feest van Maria Lichtmis vroeger op 2 februari de Kersttijd definitief afsloot. De meeste mensen durven reeds op 26 december geen kerstwensen meer te versturen omdat het dan voor hen al afgelopen is. Eerst passeert nog nieuwjaar de revue, onmiddellijk daarna het jaarfeest bij uitstek 'de solden', gevolgd door Valentijn en dan begint de Paashaas al zijn ren naar Pasen toe. Ons feestgedrag lijkt volcontinu beland in en ondergeschikt aan een 24-op-24-uren-en-7-op-7-dagen voorthollende bedrijfstijd. Terwijl feesten in de eerste plaats stilstaan is en vieren wat er echt toe doet in het leven.
MARIA-LICHTMIS OF/EN ‘Opdracht van de Heer in de tempel’
2 februari… een dag in de winter, een tijd van vroeg donker. En toch is Lichtmis, een blij feest voor kleine en grote mensen, voor alle kinderen van de Vader want Hij leeft als een kind in ons midden. Lichtmis is een oud verhaal van vreugde om het gekregen leven. Want als een kindje wordt geboren, zijn mama en papa blij. Die vreugde delen zij met de hele gezin, de familie, de buren,… Maar God zelf, Hij die ons ‘Het Leven’ geeft, viert mee. (Afbeelding © Pexels from Pixabay)
2021: Jaar van Sint-Jozef
In een recente apostolische brief ‘Patris corde’ (‘Met een Vaderhart’) heeft paus Franciscus dit jaar uitgeroepen tot het ‘Jaar van de heilige Jozef’. Daarin beveelt hij Sint-Jozef aan als een bijzonder rolmodel voor gelovigen en als een gids in deze moeilijke tijden. Een heel jaar lang, van 8 december 2020 tot 8 december 2021, wordt aan hem toegewijd. De paus looft deze heilige, net zoals zovele stille en onbekende helden in deze coronapandemie, als een rolmodel van creatieve moed en bescheidenheid, gehoorzaamheid, tederheid en verantwoordelijkheid.
Drie Koningen, De Drie Wijzen, De Magiërs
Feest van de openbaring
Onderstaand, volgend gebed, geeft verschillende dimensies weer waarover het gaat als we spreken van het ‘Feest van Driekoningen’. Dit verhaal vinden we terug in het Nieuw Testament in het tweede hoofdstuk van de evangelist Matteüs.
Stil maar, wacht maar ... alles wordt nieuw!
Is de coronatijd een sneeuwstorm, een lange winter of een mini-ijstijd? In ieder geval duurt het langer dan we oorspronkelijk hadden ingeschat. Bovendien versnelt het virus een aantal maatschappelijke ontwikkelingen en stelt ze op scherp. Ook het kerkgebeuren ontsnapt daar – negatief én positief – niet aan. We maken het mee dat parochies fuseren tot steeds grotere samenwerkingsverbanden. Binnen die parochies is al jaren lang een afname te zien van kerkgangers, vrijwilligers en middelen. Deze crisis bracht en brengt voor veel mensen angst, onzekerheid en eenzaamheid met zich mee. Elk wordt in een bepaalde mate geconfronteerd met de kwetsbaarheid van het leven. Publieke vieringen en andere activiteiten konden niet doorgaan of waren omgeven met de nodige regels en beperkingen. Wat betekent deze coronatijd hier en elders voor onze geloofsgemeenschappen? Wat leren we hier en elders van? En welke kansen kunnen we meenemen naar de toekomst?
