ALLERHEILIGEN - ALLERZIELEN: opgaan naar het licht van Gods Liefde
Het kaartje met de namen van onze overledenen van de voorbije twaalf maanden, dat met Allerheiligen-Allerzielen of de eerstkomende weken tijdens de vieringen als gedachtenis wordt uitgereikt, is opnieuw een herkenbaar ontwerp van de hand van Roos Decrock. Zelf duidt ze gelovig haar werk als volgt:
“Voor gelovige mensen is sterven slechts de overgang naar een eeuwig leven, vol liefde en goedheid. Het is een bevrijding van alle pijn en verdriet. Het is een reis naar het vriendelijke Licht van de Liefde. Want GOD is LIEFDE. Op aarde kunnen wij ons verheugen op de LIEFDE die ons wacht, want al wie in Hem gelooft, zal eeuwig leven hebben. Hier op aarde is de boodschap licht te zijn voor elkaar en in Jezus’ spoor zo onze hemel te verdienen. Gelovige mensen beleven elke dag als een geschenk. Ze geloven dat het leven niet stopt bij de laatste adem. De geborgenheid in Gods hand is een vast geloof. God heeft het eerste en het laatste woord.”
In het Licht van Gods liefde komen te staan is dan wel helend maar dat begint eerst met de vinger op de te helen wonden te leggen, op wat onaf en onvoltooid is gebleven.
Nogal wat religies gaan er van uit dat er in ieders leven een moment van beoordeling komt. En christenen geloven meer dan vroeger dat dat zal gebeuren door een rechtvaardige, maar bovenal barmhartige en welwillende God. Toch blijft zo’n eindoordeel al bij al toch een wat bangelijke zaak. Helemaal zelfverzekerd kunnen we er dus nooit naartoe stappen. Want wie kan beweren, dat hij nooit eens ergens iemand pijn heeft gedaan of aan een nood is voorbijgegaan? Het kan dan ook geen kwaad om vooraf even stil te staan bij wat uiteindelijk onze waarde als mens bepaalt?
En het antwoord is verrassend eenvoudig: de zorg en aandacht voor de medemens. Het is de mate waarin we de kleine en de grote zorgen van de anderen mee hebben helpen dragen.
Weg van de Zaligsprekingen
Niet toevallig wordt op het hoog-feest van Allerheiligen het Matteüs-evangelie van de zaligsprekingen uit de Bergrede voorgelezen (Mt 5, 1-12a). Die wijzen ons de weg van een heerlijke toekomst die Jezus ons als een belofte toezegt en waar we al bij leven en welzijn verantwoordelijk kunnen naar toe leven. De levensweg, die we zowel individueel als samen zouden moeten bewandelen om deel te krijgen aan deze belofte, wordt telkens uitgetekend in het eerste versdeel van iedere zaligspreking. De belofte volgt dan in het tweede versdeel van elke zaligspreking.
Van christenen wordt gevraagd dat zij, door te leven in de stijl van de Bergrede, door hun ‘goede werken’ zelf een zichtbaar en stralend licht zijn voor hun medemensen opdat ook zij God zouden verheerlijken.
Hun goede werken, hun ontvankelijkheid voor God, hun zachtmoedigheid, hun hunker naar gerechtigheid, hun eerlijkheid, hun barmhartige liefde, hun vredelievendheid, hun standvastigheid in de vervolging, zullen aan het denken zetten en God doen vermoeden. Want een levensstijl die voor christenen, die leven vanuit Gods Geest, vanzelfsprekend is, is dit allerminst voor buitenstaanders. Zij zullen zich afvragen: hoe komt dat toch? Waarom werken zij niet met de ellebogen? Waarom slaan zij niet terug als zij geslagen worden? Waarom vinden zij rijkdom niet be- langrijk? Waarom zijn zij zo mild? Waarom bidden zij en tot wie spreken zij dan? Waarom vergeven zij tot zeventig maal zeven keer toe? Waarom hebben zij een voorkeurliefde voor de armen? Waarom? Al deze houdingen zijn niet zomaar vanzelfsprekend. Daar zit meer achter. Waar halen al deze mensen de kracht om zo helemaal anders te leven en om 'buitengewone' dingen te doen? Uit zichzelf? Dat kan niet. Hier is méér aan de hand. Hier is God aan het werk.
Gods Licht wordt in deze wereld maar zichtbaar in de mate dat we Hem zichtbaar maken. Want meest- al is het zo, dat waar mensen voor elkaar een probleem worden, God eveneens problematisch wordt. Dat hangt samen. Waar mensen elkaar haten, kan God geen liefde zijn. Waar mensen oorlog voeren, kan God geen vrede zijn. Waar men- sen onrechtvaardig zijn, wordt ook Gods rechtvaardigheid verduisterd. God heeft zich zozeer met de men- sen gecompromitteerd en gaat zo- zeer schuil in en achter de mensen, dat Hij aanvaardt een probleem te worden waar mensen voor elkaar een probleem worden. Zo ernstig neemt God de mens, dat Hij toelaat dat zijn heilige Naam mede door de mensen wordt opgebouwd of afgebroken.
De zaligsprekingen zijn geen eisen en geen ‘voorwaarden om binnen te kunnen gaan in het koninkrijk van God’. Het zijn veeleer wegen naar een leven dat ons gelukkig maakt. En Hij acht er ons toe in staat. In jou zit meer dan je denkt. Ten gronde besef je dat het je diepste verlangen is om nederig te zijn van hart, vrij te zijn van afhankelijkheid, door verdriet door te dringen tot de kracht van je ziel, mild en rechtvaardig, barmhartig en zuiver en puur te zijn, vrede te stichten en trouw te blijven aan je oprechtheid, ook wanneer je wordt vervolgd.
Het ware Geluk
Jezus toont ons een realistische weg naar een gelukkig leven. Daarbij sluit Hij alle donkere en negatieve facetten van deze wereld niet uit. Hij negeert niet de pijn, de wanhoop en de ontmoediging waardoor veel mensen in onze tijd worden gekweld. De geluksfilosofie die ons vandaag de dag wordt aangeboden, slaat deze aspecten meestal gewoon over. Jezus toont ons een weg, door de donkere dalen van ons leven heen, naar een geslaagd leven. De zaligsprekingen van Jezus wijzen ons op het ware geluk. En het ware geluk is voor Jezus: deelhebben aan God.
Bij Matteüs komt dat tot uitdrukking in de woorden: “Wees dus volmaakt, zoals jullie hemelse Vader volmaakt is” (Mt. 5,48).
Wanneer wij de beloften van Jezus tot ons laten doordringen en de houdingen van de zaligsprekingen ook al is het met mondjesmaat toepassen in ons leven van alledag, dan hebben we deel aan de volmaaktheid van God. Dan begrijpen we wie God is. Dan hebben we iets goddelijks in ons. Dan worden we door Jezus zonen en dochters van God genoemd. Kinderen van het Licht die vervuld zijn van Gods liefde en kracht.
Hits: 4580