Roepingenzondag 2022 - Echte herders
Op roepingenzondag 8 mei bidden we in onze gemeenschappen opdat iedere gedoopte haar of zijn roeping mag ontdekken, dat wij ‘echte herders’ mogen worden voor elkaar. Op de nationale pagina’s van Kerk&leven (2022/18) worden drie mensen geïnterviewd die hun roeping opnieuw mochten ontdekken en vandaag enthousiaste geloofsgetuigen zijn. Op zondag 15 mei vindt om 16.00 u. te Dadizele in de basiliek Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt Ontvangen de diocesane gebedsviering voor roepingen plaats.
Het beeld van ‘de goede herder’ heeft een onuitwisbare indruk gemaakt op de christelijke verbeelding. Het kreeg in de loop van de geschiedenis ook steeds meer idyllische trekken. Het inspireerde tal van min of meer getalenteerde kunstenaars tot niet altijd even gesmaakte taferelen. Schapen zijn helemaal niet de gewillige dieren zijn zoals ze soms worden voorgesteld. En ook herders zijn niet bepaald de meest zachtmoedige mensen. De beeldvorming is vergelijkbaar met wat vaak met het kruisbeeld is gebeurd. Ze worden gebruikt als ornament of gedragen als sieraad terwijl het in wezen een weerzinwekkend marteltuig is.
Ik weet niet of je recent een afbeelding hebt gezien van Pater Damiaan. Hij deelde op Molokai het leven met mensen waar niemand nog naar omzag, die om hun ziekte als de pest gemeden werden. De laatste foto’s die van hem bewaard zijn, zijn afzichtelijk. Hij is voor hen ontegensprekelijk tot in alle omstandigheden een herder geweest. Hij werd niet heilig verklaard omdat zij zo orthodox gelovig of recht in de leer was, ook niet omdat hij onderdanig aan zijn oversten is geweest. Hij gaf wel gehoor aan de stem die diep in hem sprak, die hem er toe dreef tot het uiterste bij zijn mensen te blijven als een echte herder die niet op de vlucht slaat voor een dreigende wolf.
Misschien herinner je nog beelden van ‘artsen zonder grenzen’ die risicovol op gevaar van eigen leven midden de strijdende partijen hun taak proberen uit te oefenen. Ook zij zijn herders in nood. Wellicht ken je mensen die werkzaam zijn in de palliatieve zorg. Mensen die het einde onder ogen zien, geduldig luisterend nabij te zijn. Oor hebben voor hun levensverhaal, voor wat goed is geweest en wat hen nog bezwaart.
Ongetwijfeld ken je nog meer situaties waar mensen elkaar herderen. Kinderen die zorg dragen voor hun zorgbehoevende ouders, mannen en vrouwen die hun kinderen en kleinkinderen met warmte en liefde omringen. Leraars en opvoeders die niet weglopen van ‘lastige’ kinderen. Toegewijde vrouwen die zich inzetten voor de samenhang in geloofsgemeenschappen. Bevlogen mensen die volgehouden en vaak tegen beter weten in hun talenten ten dienste stellen voor een menswaardige samenleving. Allen belichamen ze op hun manier iets van de goddelijke zorg voor mensen.
Op roepingenzondag bidden we dat we gehoor geven aan de roepstem die doorheen het leven van elk van ons klinkt. De toekomst van de christelijke gemeenschappen hangt niet alleen af van het aantal gewijde bedienaars – priesters en diakens – die er straks al dan niet zullen zijn maar van al die vrouwen en mannen die herder voor elkaar willen zijn. Daarin vervullen ze een priesterlijke functie. We kunnen echt niet louter en uitsluitend bidden voor priesterlijke roepingen die beantwoorden aan de voorwaarden die vandaag door de Kerk worden gesteld. Want dan maken we Gods roepstem ondergeschikt aan de huidige kerkelijke, menselijke voorschriften. Dat is toch de wereld op zijn kop. We bidden dat we met z’n allen de roeping om herder voor elkaar te zijn ter harte nemen. Zo worden we samen een priesterlijk volk.
Naar Ignace D’Hert
Hits: 5683ROEPINGENGEBED
God,
Gij roept ons tot leven.
Verbonden met U
zijn wij samen op weg, als uw volk.
Op onbekende wegen en
in deze onzekere tijden
geraken we wel eens ontmoedigd.
Doe ons veerkracht vinden bij U.
Maak ons tot mensen van hoop.
Heer Jezus,
die ons overeind roept,
Gij doet ons de kracht
in onze voeten herwinnen.
Als tochtgenoot herkennen wij U
in het delen van het Woord en
het breken van het Brood.
Dat steeds opnieuw mensen
U op het spoor komen en
durven kiezen voor het priesterschap,
het religieuze leven of het huwelijk.
Stem ons dankbaar voor uw aanwezigheid.
Laat niemand alleen
zijn weg gaan in het geloof.
Geef ons dat we de steun van vrienden,
ouders en familie mogen ervaren.
Heilige Geest,
Gij geeft ons de moed
in te gaan op onze roeping tot heiligheid.
Hoe mank ook onze wandel,
Gij komt onze tekorten tegemoet.
Hoe hobbelig ook ons parcours,
Gij houdt ons op de been.
Hoe troebel ook ons zicht,
Gij blijft licht voor onze voeten.
Laat niet toe dat angst ons verlamt.
Schenk ons een stoutmoedig enthousiasme
als getuigen van uw Blijde Boodschap.
Amen.
Anaïs Fayt, directeur IJD Jongerenpastoraal.