Pasen, zien wat je gelooft
“Geloof is aannemen wat wij niet zien. De beloning voor dit geloof is zien wat wij aannemen.”
Een doordenkertje van Augustinus. Misschien wordt het duidelijk als je verder leest.
(Afbeelding © Algiamil via FreeImages)
Twee volwassen mannen gaan naar een graf. Ze lopen naar binnen, kijken, maar zien eigenlijk niets. Er liggen wat doeken, maar verder is het leeg. Ze begrijpen niet hoe dat mogelijk is, maar – staat er – ze geloven.
Zoals twee jonge mensen die een kind krijgen. Wat is zo'n kindje klein en nietig! Zo afhankelijk. Ze kijken in de wieg. Ze blijven kijken. Zo mooi. Maar ze zien helemaal niet wat er van dit kindje worden zal. Ze geloven alleen maar ... in de toekomst van hun kindje.
En je groeit op. Je ontdekt de wereld en kijkt je ogen uit. Waar zal jouw plaats zijn in die grote wereld? Je ziet dat de wereld er gaandeweg heel anders uitziet dan in de verhalen uit je kindertijd. Het is geen sprookjeswereld, en niet alles loopt goed af. Lang niet alle mensen zijn aardig of hebben goede bedoelingen en van een echte, ongedwongen vrede is er geen sprake. Je begrijpt het niet. Hoe moet dat dan met mij in die wereld? Je bent jong en kan nog heel ver kijken in de toekomst. Het begint met te geloven dat jij daarin een plaats hebt, dat je nodig bent in die wereld.
Je trouwt of gaat samenwonen. Eensklaps is daar die eerste grote ruzie. Er vallen harde woorden en dan een pijnlijke stilte. Je kijkt elkaar aan en je begrijpt het niet. Waarom doen we toch zo tegen elkaar? Maar je houdt vol. Je blijft weerom geloven, geloven in trouw. De liefde is sterker.
We zien om ons heen, lezen de krant, luisteren naar de radio, kijken naar tv, sociale media en vernemen allerlei berichten uit de wereld. Over het milieu, pandemieën, de economische crisis, oorlogen, taaie conflicten, ver en dichtbij. Waar moet dat naartoe? Is er nog wel iets dat de goede kant op gaat? Is er nog een God die recht doet? We kijken en begrijpen eigenlijk niet hoe het allemaal kan en verder moet. Wat we wel kunnen doen, is geloven. Blijven geloven dat God ons roept om dat ten goede te keren, dat Hij ons nodig heeft en ons begeleiden zal.
Het is Pasen, en je gaat naar de kerk
Er is hier niet veel te zien dat we al niet gezien hebben. Wat brandende kaarsen en mensen. Veelal enkelingen naast en achter elkaar. Je begrijpt het vaak niet. Wat doen we hier eigenlijk? Maar je gelooft, omdat je weet dat het goed is samen te geloven.
Er is een klein stukje brood en een slok wijn
Wat stelt dat voor in al onze luxe? Maar je gelooft dat Jezus Christus levend onder ons aanwezig is. Je gelooft dat het goed is te delen. En al die eenlingen samen vormen een gemeenschap die Gods woorden spreekt, Gods woorden wil doen en die ook nog eens wil doorgeven.
Maar als je niet kunt geloven, kun je kijken naar wat je wilt, er valt na een eerste sensatie verder echt niets meer te zien of te beleven. Dan gaat heel de wereld en heel dat Rijk Gods nergens over. Het is niet meer dan een leeg graf zonder betekenis, een put zonder enige bedoeling.
Pasen is nu juist een wonder
omdat een leeg graf het begin is van ons geloof. Die chaotische wereld krijgt plots een zin zoals een kwetsbaar kind ons laat geloven in de toekomst, zoals een ruzie ons tot het besef brengt hoe waardevol trouw wel is.
Pasen is geloven dat Hij leeft, de God die mens werd, gemarteld is, een slavendood gestorven is en door ons als de Levende herkend wordt. Hij is nergens te bespeuren. Het valt niet te begrijpen.
Maar er is zo veel te geloven dat alle begrip te boven gaat. Want als wij daardoor trouw kunnen zijn, als wij daardoor tot vergeving in staat zijn, als wij daardoor kinderen kunnen leiden naar een toekomst, wat zou die God, die ons vanaf de schepping zo liefheeft, dan niet allemaal voor ons willen doen?
En we hebben daarvoor geen bewijzen nodig, geen dwang of pientere logica. Alleen een wenkende hand, een aarzelende stap, een woord dat goed en we durven het al aan om te geloven. Niet bang voor de toekomst, niet bevreesd voor de wereld, niet afgeschrikt door vernieling en afbraak. Want Hij die gestorven is, leeft. God is trouw.
Hits: 5688Geloof is dus aannemen wat wij niet zien. Dat is verre van onnozel want juist dan komt er iets op gang wat wel te zien is: een toekomst die zinvol is, een toekomst van breken en delen, vol van vrede, trouw, vergeving, rechtvaardigheid en liefde. Het is de wenkende beloning voor het geloof dat we belijden. We gaan warempel zien wat wij aannemen.
Ik wens je wat licht in momenten van zorgen;
ik wens je wat hoop en wat uitzicht op morgen.
Ik wens je wat warmte in kil-grijze dagen;
ik wens je een antwoord bij twijfels en vragen.
Ik wens je wat zachtheid als woorden te hard zijn,
wat vreugde en vrede als gedachten te zwart zijn.
Ik wens je wat rust te midden je werk;
ik wens je wat stilte, het make je sterk.
Ik wens je een hand die je verder geleidt,
een stralende glimlach die je vrienden verblijdt.
Ik wens je een plaats om bij regen te schuilen;
ik wens je een mens die niet schrikt van je huilen.
Ik wens je een bloem om je dagen te kleuren
en een vriendelijk gebaar om weer bij op te fleuren.
Ik wens je Gods zegen over de komende jaren,
dat Hij je steeds in zijn liefde mag blijven bewaren.
