VEERTIGDAGENTIJD - God als een lentezon
Op Aswoensdag begint de veertigdagentijd.
We treden nederig op het altaar toe om voor God te komen zoals we zijn, als mensen van stof en as,
maar ook als mensen van hoop die zich toevertrouwen aan Gods barmhartigheid.
We worden uitgedaagd om kritisch naar onszelf te kijken en alles los te laten wat ons belemmert om echt mens te zijn.
Zo mogen we veertig dagen lang toegroeien naar Pasen.
God van barmhartigheid,
U schenkt ons steeds weer nieuwe kansen,
ook als ons hart bezwaard wordt
door de dorre takken
van onze gerichtheid op onszelf.
Wij bidden U:
verbrand het dorre hout in ons hart,
laat uw licht en warmte oplaaien
als een vuur
en zet ons op weg
naar Uw rijk van liefde en vrede.
Kom bij ons aanwezig, God,
nu wij ons tot U keren,
en ontferm u over ons.
Op Aswoensdag weerklinken woorden op naam van de profeet Joël: 'Scheur je hart en niet je kleren'.
Ook Jezus vraagt ons om oprecht tot inkeer te komen, niet met grote uiterlijke tekenen voor het oog van iedereen, maar op een stille plaats waar alleen God het ziet en waar wij Gods naam mogen ervaren: 'Ik zal er zijn voor u'.
In zijn homilie stelt deken Miguel dat de vasten een tijd van vernieuwing en bij uitstek een hoopvolle tijd is. We hebben ons met as getekend met de woorden 'teken van ommekeer, teken van hoop'.
We zien uit naar bekering en vrede in onze door conflicten geteisterde wereld. Elk teken - hoe klein ook, zelfs in de persoonlijke levensfeer - die daartoe kan bijdragen is een teken van hoop. Want ook in ons leven zien wij uit naar verandering.
De profeet Joël beweegt ons 'ons hart te scheuren en niet onze kleren' (Joël 2,13).
Dit vers benadrukt dat God meer geïnteresseerd is in de innerlijke houding van mensen dan in uiterlijke tekenen van rouw. Een hart kan pijnlijk verscheurd worden door ellende, verdriet en gemis. Zelf je hart scheuren is echter je hart openen voor anderen en voor de Andere. Inkijk geven en toelaten om je opnieuw te verbinden en te laten helen door Gods genade. In die zin is de vastentijd een gezegende tijd van vreugde van weder geboren worden, op te staan en en te herleven in vrijheid.
De veertigdagentijd maant ons verder klassiek aan te vasten, delen en bidden.
Vasten is door krimpen en los te laten stappen zetten naar vrijheid, ons bewust worden van wat ons onvrij maakt, beslag legt en bindt.
Delen is meer dan het louter minderen van wat we kunnen missen. Het is daarmee ook loskomen van ons ik-gerichte denken en defensieve handelen. We richten ons op de anderen die ons nodig hebben door ons hart te openen in ons luisteren, spreken en delen. Iets extra gaan bijdragen in onze omgeving aan zorg voor anderen. In deze periode gaat onze aandacht bijzonder naar mensen uit het Zuiden en steunen wij Broederlijk Delen in een tijd waar ontwikkelingssamenwerking onder druk staat of zelfs op de schop gaat.
Bidden tenslotte is God binnen laten in je leven en ons niet afschermen voor Hem en voelen hoe deugddoend dat dat is. Ons door een barmhartige God laten bevrijden van schuld.
In Psalm 130 uit de psalmist de diepte van schuld en het verlangen naar vergeving door God. We mogen met hem erkennen dat als God onze zonden zou blijven gedenken, niemand zou kunnen standhouden, maar dat er vergeving is bij Hem en Hij ons opnieuw tot leven brengt.
Bidden doe je in eerst en vooral in stilte - thuis of in de natuur - en dat kan heel confronterend zijn. Maar bidden staat niet voor een 'samenscholingsverbod'. In ons samenkomen in de vieringen in deze sterke tijd krijgen we week na week de kans, het aanbod, een 'samenscholingsgebod' om God in de oeroude teksten op ons te laten inwerken en Hem te mogen ervaren als een lentezon op de golven van ons gezamenlijk gebed.
We moeten samen komen en mensen samenbrengen. We hoeven niet de mond vol te hebben van theorieën over 'verbinding', maar wel concrete stappen zetten in het creëren van verbinding: mensen ontmoeten, naar hen luisteren en met hen in gesprek gaan.
Zo maken we werk van een hartverwarmende samenleving. Zo worden wij mensen van hoop.
Hits: 721Barmhartige God
die ons nabij wil zijn,
U wil ons omvormen
tot mensen van hoop
en ons op weg zetten
naar een toekomst
van vol en intens leven.
Doe daarom
wat U in ons hart gezaaid hebt
groeien en rijpen;
maak deze veertigdagentijd
voor ons tot een vruchtbare tijd
van dialoog, soberder leven
en gedeelde zorg voor elkaar;
en help ons om bij te dragen
aan de verbindende samenleving
waarvoor Hij zichzelf heeft gegeven:
Jezus, uw Zoon en onze broeder. Amen.