ECHO'S UIT DE PAASWAKE: Wees niet bang!
In de Paaswake kwamen we met vele gelovigen uit alle hoeken van onze Pastorale Eenheid bij elkaar, het hoogtepunt van het kerkelijke jaar. Een overgang van duister naar licht, van dood naar leven, van Goede Vrijdag naar Pasen. Daar getuigen een heel jaar lang massaal de nieuwe brandende paaskaarsen van en in hun licht spraken we ook elk afzonderlijk ons engagement als christen opnieuw uit. Bovendien was - na een intensief voorbereidingstraject - het doopsel, het vormsel en de eerste communie van catechumeen Gentian Qerimi voor ons allen een hart onder de riem om ons geloof mee tot leven te brengen. Toch kijken we te vaak de kat uit de boom. Wat weerhoudt ons? "Ze zeiden niemand iets, want ze waren bang." Zo eindigde de evangelielezing (Marcus 16,1-8). In weerwil van de woorden van de jonge man in het wit: "Wees niet bang". In zijn duidingswoord ging Hans Debel - voor de gelegenheid ook in het wit - daar verder op in.
Wees niet bang.
Het zijn woorden die vaak weerklinken in de Bijbel, en in het evangelie van vandaag zijn ze van cruciaal belang. De vrouwen worden door een grote angst overweldigd wanneer ze het graf leeg aantreffen, maar de jongeman in het wit zegt hen: "wees niet bang".
Tevergeefs, zo lijkt het, want de vrouwen vluchten bevend van angst weg van het graf, en ze zeggen tegen niemand iets, net omdat ze bang zijn. Met die mededeling eindigde ooit het evangelie volgens Marcus; later hebben andere schrijvers er een epiloog aan toegevoegd waarin ze dan toch verwijzen naar de verschijningen van de verrezen Jezus, de zending van de leerlingen en Jezus’ hemelvaart uit de andere evangelies. Maar in het oorspronkelijke Marcusevangelie staat niets van dat alles: er staat alleen dat ze te bang waren om het blijde nieuws aan iemand te vertellen.
Als we daar natuurlijk even over nadenken, dan beseffen we meteen dat het hiermee niet gestopt kán zijn: de vrouwen moeten uiteindelijk hun angst overwonnen hebben – anders had Marcus het niet kunnen opschrijven. En zo schuift hij de vraag door naar ons als lezers: hoezeer laten wij ons door angst verlammen? Hoe groot is onze angst om te gaan vertellen over dat blijde nieuws dat er in onze wereld een liefdeskracht werkzaam is die zich zelfs door het grootste kwaad niet laat tegenhouden? Want angst maakt dat we niet zien wat mogelijk is; angst maakt dat we niet doen wat nodig is; angst maakt dat we niet geloven in het verschil dat we zelf kunnen maken.
‘Wees niet bang’. Als het voor jou lijkt alsof de wereld de pedalen helemaal kwijt is en de toekomst er duister uitziet – duister vanwege de oncontroleerbare machtsdrang van leiders die hun volk meesleuren in oorlogen, duister vanwege een op hol geslagen technologie die mensen herleidt tot algoritmes, duister vanwege de onweerstaanbare verleiding om ondanks een zichtbare klimaatverandering ongebreideld te blijven consumeren – als voor jou de toekomst er zo duister uitziet, dan weerklinkt vandaag deze boodschap: wees niet bang.
Als het voor jou lijkt alsof onze kerk gedoemd is om ten onder te gaan aan het schandalige misbruik van kinderen dat decennialang door kerkelijke leiders gedoogd of zelfs goedgepraat werd, gedoemd om ten onder te gaan aan haar onvermogen om zich aan te passen aan de noden van mensen van deze tijd, gedoemd om ten onder te gaan aan een niet te rechtvaardigen onwil om te aanvaarden dat alle mensen gelijke rechten hebben, mannen én vrouwen, ongeacht hun afkomst of hun geaardheid – als het voor jou lijkt alsof onze kerk gedoemd is ten onder te gaan, dan weerklinkt vandaag deze boodschap: wees niet bang.
Als het voor jou lijkt alsof niemand om je heen nog gelooft dat er méér is dan we zien, dat niemand nog gelooft in die eeuwenoude woorden over een mysterie dat ons overstijgt én dat ons met elkaar verbindt, dat niemand nog gelooft dat breken en delen van onze wereld een betere plek kan maken die de naam van een ‘rijk van God’ waardig is – als het voor jou lijkt alsof niemand nog gelooft, dan weerklinkt vandaag deze boodschap: wees niet bang.
Wees niet bang, want ook tegen een duistere horizon kan de zon weer opkomen. Wees niet bang, want ook in donkere omstandigheden kan het licht opnieuw schijnen, hoe klein en bescheiden ook. Wees niet bang, want dat licht heeft de kracht om zich te verspreiden als een lopend vuur, zoals het licht van één enkele kaars een hele kathedraal verlicht als we het delen met elkaar.
En neen, dat betekent niet dat er een ‘happy end’ komt dat alle onrecht ongedaan maakt. Soms gebeuren er dingen waarna het leven nooit meer hetzelfde is – zoals in het evangelie dat we net hoorden. Maar net dan is er een stem die ons vooruit wil duwen en zegt: wees niet bang, laat je niet verlammen door wat gebeurd is maar kijk vooruit, laat los wat achter je ligt, sta open voor het nieuwe dat kan doorbreken en durf te vertrouwen op wat komen zal. Wees niet bang, maar deel met elkaar het goede dat ondanks alles óók steeds aanwezig is en ga samen op weg.
Laten ook wij dat doen, vrienden – in ons leven, in onze gemeenschappen en in onze Pastorale Eenheid. Laat ons ondanks de soms duistere omstandigheden in de wereld en de kerk elkaar ondersteunen en samen op weg gaan. En onthoud daarbij de woorden van die jongeman in het wit: wees niet bang.
Zalig Pasen.
Hits: 471