ALLERZIELEN 2024 - "Ik sterf niet, ik ga het leven binnen"
Laatst bijgewerkt: vrijdag 01 november 2024
Gepubliceerd: vrijdag 01 november 2024
Heer, help ons te geloven dat de dood niet het einde is
maar het begin van nieuw leven in Uw huis waar plaats is voor velen.
God is LIEFDE, één én al goedheid.
Onze overledenen vertrouwen wij toe aan die oneindige goedheid,
zodat zij voor altijd in U geborgen zijn.
"Ik zal leven.
Ik zal niet sterven, maar leven
en de daden van de heer verhalen.
De hand van de Heer
is hoog verheven
en Zijn rechterhand is sterk.
Ik zal niet sterven, ik zal leven
en zingen van Zijn werk.
Goede God, ik zal niet sterven.
Nu niet. Nooit.
Ik zal leven - en zingen voor U."
Psalm 118:15-18
Leven en dood gaan samen. En naar mate je langer leeft, komt die dood steeds dichterbij. Je gaat aftellen.
Nu heb ik waarschijnlijk nog maar zo en zo veel jaar te gaan...
Ook voor wie gelooft, is de dood geen pretje. Maar daarom is hij nog geen ramp. Integendeel!
Met de dood begint er iets nieuws.
En dat zal zo ongelofelijk nieuw zijn, dat het woord 'nieuw' er bij voorbaat al bij verbleekt.
Eigenlijk zou je je daar zolang je leeft op moeten verheugen.
Het onbekende zal wel de reden zijn dat we toch huiveren.
En vanzelfsprekend ook de mogelijkheid van een lijdensweg.
Daar bovenop nog het besef afscheid te moeten nemen van wat je lief en dierbaar is. Maar toch...
De psalm gaat niet over de hemel en ook niet over de nieuwe aarde. De psalm gaat over een slagveld.
Over angst neergestoken te worden. Over een wonderbaarlijke redding door Gods rechterhand.
De psalm gaat over dankbaarheid.
Blijmoedig roept de psalmist uit: "Ik zal niet sterven, maar leven!"
En hoe zal hij dan de rest van zijn leven doorbrengen?
Hij zal - als verteller van verhalen - doorgeven hoe groot de goedheid van de Eeuwige wel is.
'Ik zal leven'. Ook al gaat de psalm niet over wat komt na de dood, ook al bezingt dit lied de tijd die voorafgaat,
toch reikt ons de kerk sinds Pasen vrijmoedig de gedachte aan dat de dood niet het einde is maar een nieuw begin! Ik zal leven.
Ginds, in de hemelse glorie, én hier, op deze oude én straks op de nieuwe aarde,
zal ook ik verhalen hoe groot en goed de Eeuwige wel is.
De inhoud van psalm 118 komt helemaal tot uiting in het nieuwe ontwerp
- uitgevoerd in aquarel, bister en geaccentueerd met sanguine - van Roos Decrock,
dat de gedachtenis siert van onze overledenen van het voorbije jaar.
De Vader reikt de hand naar de mensheid die hoopvol en vol vertrouwen uitkijkt naar dat LICHT
waar we ooit hopen van deel uit te maken.
Het kruis staat symbool voor het lijden, het lijden van zijn Zoon.
De Zoon die Hij uit Liefde voor de mensheid naar de wereld stuurde.
De Zoon droeg zijn lijden. Hij droeg zijn lijden en kruis uit liefde voor Zijn Vader en voor ons.
Ook wij mensen hebben met lijden te maken.
Ieder huisje heeft zijn kruisje ook al weegt het ene misschien meer door dan het andere.
Alleen door te leven naar Jezus' voorbeeld en in zijn voetspoor te treden, kunnen we komen tot de Vader.
"Wie in mij gelooft zal leven,
ook al is hij gestorven."
Johannes 25:25-26
Moge die gedachte voor ons die achterblijven en rouwen, troostend, hoopvol en helend werken
en de HOOP voeden dat de dood niet het einde is. Zoals de Heilige
Theresia van Lisieux citeerde:
Hits: 542"Ik sterf niet,
ik ga het leven binnen."