BISSCHOP LODE IN BRIELEN: een snuifje zout en een straaltje licht
Ze dachten in Brielen dat het een grap was van priester Ettien. Die had warempel bisschop Lode naar de kerkherberg uitgenodigd voor de maandelijkse viering. Hij zou zich daar omwille van zijn drukke agenda nooit voor kunnen vrijmaken. Maar hij was er, in alle eenvoud en vriendschap. Net als het Koninklijk Sint-Niklaasmannenkoor. Het werd een ongedwongen ontmoeting en memorabele mis die appelleerde aan het zondagsgevoel van weleer waar de Heer centraal stond. In zijn homilie benadrukte de bisschop aanschouwelijk dat er echt niet veel nodig is om als christenen het verschil te maken. Een snuifje zout en een straaltje licht maken al een wereld van verschil.
Bekijk hier de video van de homilie op YouTube
"Gij zijt het zout der aarde. Gij zijt het licht der wereld". Jezus mag dat zeggen want Hij was zelf licht. In de geloofsbelijdenis staat 'licht uit licht'. Het is moeilijk over God te spreken. Niemand heeft Hem ooit gezien. Daarom gebruiken we beelden en 'licht' is daar een van. Het ontoegankelijk licht, een beetje zoals de zon. Een beetje zoals de mens die geluk uitstraalt. Zo is God. Hij is liefde.
Daarom staan er hier zoveel kaarsen en brengen we straks in de offerande nog meer licht naar voren. Denk even terug aan Kerstmis. Of je nu gelooft of niet overal schijnt er licht in de straten, in de huizen en op de kerstboom. Jezus komt naar ons toe om licht te brengen in ons eigen leven. Vriendelijk licht dat elke mens verlicht. Eigenlijk is dat de kern van ons geloof. Dat licht komt van de hoge hemel naar ons toe in een mens van vlees en bloed zoals wij.
Als we ons voor zijn licht ook maar een beetje willen openstellen, wordt alles anders. Wanneer het heel donker is dan maakt een straaltje licht al een verschil. Hoe aangenaam is het niet nu de dagen al wat langer worden. Dat maakt mensen blij en geeft ze hoop. Er is licht en leven en zo mag dat ook in ons eigen leven zijn. Als je dat ervaart, aanvaardt, als je voelt dat iemand in jou geïnteresseerd is, die voor je zorgt en je graag ziet, dan openen we ook onze handen en willen we niet langer alles naar ons toetrekken. We zijn niet benauwd of verkrampt maar dan gaan we stralen. Zo was ook Jezus. Hij toont wie God is en hoe de mensen rond hem dan veranderen. Ze leren vertrouwen. Ze leren delen. Ze worden ook een licht voor de mensen rondom hen.
Als iemand gedoopt wordt dan krijgt hij licht. Ze wordt van de grote paaskaars gehaald. Ze is het teken van ons geloof. Elke kerk in de wereld heeft er zo een. Ze wordt in de nacht of de vooravond van Pasen in de paaswake gewijd en aangestoken. Er wordt rond gezongen, gewierookt en ze wordt gedrenkt in doopwater als een teken dat Jezus nog onder ons is. En het is geen toeval dat bij een uitvaart op onze laatste tocht datzelfde licht ons vergezelt en het duister verdrijft.
Het echte leven daartussen is getekend door licht en liefde. Het maakt ons net als Jezus goddelijk. Het uit zich in heel simpele dingen. De vriendelijke blik van herkenning, een helpende hand, een uitgestoken hand om een ruzie bij te leggen, een woord dat troost, een luisterend oor. Eenvoudige handelingen die licht in de wereld brengen. Het moet echt niet altijd grootst of geweldig te zijn zoals ook een snuifje volstaat om het leven smaak te geven.
Die hartelijkheid kunnen we hier ook meteen in praktijk brengen als we elkaar straks ontmoeten aan de tafeltjes in de kerkherberg. Blij dat we er zijn voor mekaar."